Na początek trochę geografii: Babia Góra to masyw górski w Paśmie Babiogórskim należącym do Beskidu Żywieckiego w Beskidach Zachodnich. Jego najwyższym szczytem jest Diablak (Diabelski Szczyt), nazywany właśnie Babią Górą. Jest to poza Tatrami najwyższy szczyt w Polsce, zaliczany do Korony Gór Polski. To pasmo rozciąga się od Przełeczy Jałowieckiej Północnej po Przełęcz Krowiarki. W głównej grani wyróżnia się wiele mniejszych i większych wierzchołków. I tak mamy m.in.: Małą Babią Górę (1517 m), Kościółki (1620 m), Diablak (1725 m), Gówniak (inaczej Wołowe Skały, 1617 m), Sokolicę (1367 m). W XIX w. Babiej Górze dano nazwę Królowej Beskidów, a przez bardzo zmienną pogodę zwana też jest Matką Niepogód lub Kapryśnicą - co absolutnie się potwierdza, bo planowanie zdobycia jej to nie lada sztuka i nie udało się to zupełnie poprzedniej jesieni. Pogoda nie do przewidzenia, na dole lato, na górze zima. Udało się to jednak w tym roku. Klasy drugie gimnazjum 15 września zdobyły Babią Górę! Przy sprzyjającej pogodzie, wyjątkowo w ten dzień zobaczyć można było z niektórych jej wierzchołków, aż odległe (!) Tychy, Katowice i Skawinę, choć na samym szczycie było mglisto warto było tam stanąć. W dwóch grupach ze znakomitymi przewodnikami i pod opieką wytrwałych opiekunów,  pokonano w sumie 18 km - był trud, wysiłek, zmęczenie - ale na pewno też - satysfakcja z wędrówki bezcenna. Góry uczą szacunku, ale i są okazją do sprawdzenia się i dają szansę do wygrywania z samym sobą. 

Wszystkim dzielnym uczestnikom wyprawy gratulujemy wytrwałości i dziękujemy za wspólne wędrowanie! Zdobywajcie kolejne szczyty, bo warto, góry są tak piękne.

Na koniec jeszcze parę ciekawostek. Pochodzenie nazwy: Babia Góra tłumaczą legendy ludowe. Jedna z nich mówi, że jest to kupa kamieni wysypanych przed chałupą przez babę – olbrzymkę, wg innej to kochanka zbójnika, która skamieniała z żalu widząc, jak niosą jej zabitego ukochanego. Według jeszcze innych legend nazwa góry pochodzi od tego, iż w jaskiniach pod tą górą  zbójnicy ukrywali swoje branki.